Home » Bapak Flohr
Bapak W. L. Flohr
Bpk W.L. Flohr werd geboren op 24 maart 1923 in Kertosono, Oost-Java, Nederlands-Indië (Indonesië) overleden op 19 februari 1998 in Breda, Nederland.
Velen kenden hem als ‘paatje’. Gastvrij, attent, respectvol en open voor anderen bracht hij de Pukulan van Nederlands Indie naar Nederland.
Opvallend waren zijn technische kwaliteiten: zijn krachtige zweepachtige bewegingen, zijn zware stoten, zijn harde schenen, zijn combinaties op korte afstand, praktische oplossingen en een ongeëvenaarde toepassing van de langkah. Bpk. W.L. Flohr’s staat van dienst, passie en kennis van de Pukulan leverde hem veel respect op. Met hem bereikte Pencak Silat in Nederland het hoogste niveau ooit.
In de loop der jaren bekleedde hij vele officiële titels:
- Technisch Commissaris B.P.S.I.
- Technisch directeur I.P.S.F. ‘Pakubuwana’
- Technisch adviseur N.P.S.B.
- Hoofd Technisch Adviseur (Ju Jitsu en Karate).
- Technisch adviseur Wereld Ju Jitsu Federatie Nederland.
- Gouden Erepenning, in de orde van oranje nassau.
Altijd klaar om zijn kennis en passie met anderen te delen – zonder ooit om geld te vragen of aan te nemen– hebben veel Nederlandse krijgskunstenaars en vechtsporters het geluk gehad om bij Bpk W.L Flohr te studeren.
Door zijn kennis en kunde werd hij niet alleen bekend in de Pencak Silat wereld, hij werd ook gerespecteerd door karate, thai/kickboksers, kungfu beoefenaars, boksers, enzovoort. Tussen de jaren 70 en 80 kregen een aantal leerlingen de kans om op zijn zolder trainen.
In die tijd ontwikkelde de krijgskunst Pukulan zoals onderwezen door bpK. W.L. Flohr zich enorm. Begin jaren 80 werd onder leiding van Bpk W.L Flohr de school in tweeën gesplitst: Pukulan Madura onder leiding van Peter Valenteijn en Pukulan Pecutan onder leiding van Hans van den Broek. Bpk W.L Flohr ontwierp de logo’s van de twee nieuwe scholen.
In 1985 verhuisde Hans voor zijn werk naar Schagen, 6 van zijn leerlingen (waaronder Walter van den Broeke) kregen de kans om onder de directie leiding van Bpk W.L Flohr op zijn zolder te mogen trainen.